ابراهیم ولاړ او بیا راستون شو او غوښتل یې د الله ﷻ کور ودان کړي، هلته کورونه ډېر وو خو داسې کور نه و چې د الله ﷻ عبادت پکې وشي.
اسمعیل غوښتل له خپل پلار سره د الله ﷻ کور جوړ کړي.
ابراهیم او اسمعیل له غره نه ډبرې راوړلې.
ابراهیم پخپل لاس کعبه جوړوله او اسمعیل پخپل لاس.
ابراهیم د الله ﷻ ذِکر کاوه او هغه ته یې دعوت کاوه،
اسمعیل هم الله ﷻ یاداواه او هغه ته یې دعوت کاوه:
“از زموږ ربه! زموږ نه (دا عمل) قبول کړه، ته چې یې، خاص ته، ښه اورېدونکی، ښه عالِم یې”.
او الله ﷻ د ابراهیم او اسمعیل دا کار قبول کړ او کعبه یې مبارکه وګرځوله.
موږ په هر لمانځه کې کعبې ته مخامخ درېږو.
او مسلمانان د حج په ورځو کې کعبې ته سفر کوي.
د کعبې طواف کوي او نژدې ورته لمنځونه کوي.
الله ﷻ کعبه کې برکت واچاوه او د ابراهیم او اسمعیل دا کار یې قبول کړ.
درود او سلامتیا دې وي پر ابراهیم.
درود او سلامتیا دې وي پر اسمعیل.
درود او سلامتیا دې وي پر محمد ﷺ.
لیکوال: ابو الحسن علي الحسیني الندوي
ژباړن: هدایتالله همیم
بله کیسه (۱۶ – بیت المقدس)